*Note van de auteur
Deel twee komt meestal na deel één.
Ik las ergens dat de jaren twintig van deze eeuw wel eens een callback kunnen worden naar The Roaring Twenties.
Dus ja. Dan kan je maar één ding doen.

2021 is geen ‘beter’ jaar, het wordt een mystiek feest.

Eerder deze week deed ik mijn postbus open. Dat doe ik eigenlijk nooit.
Een zwarte enveloppe viel tussen een paar reclamebladen vandaan. In goud mijn naam erop.
Tikkeltje pretentieus, maar op een plezierige manier waardoor ik geprikkeld genoeg raakte om het te openen.
Een zwart stuk hard papier, waarop eigenlijk alleen de datum van vandaag stond en een tijd en locatie:
21:30 uur, landweglaan 4.

Ik heb het weggelegd. Er soms even naar gekeken.
Het handschrift herken ik totaal niet en ik twijfel of het goed is bezorgd, maar niemand heeft direct mijn naam, dus dat zal wel de bedoeling zijn geweest.

Na te hebben besloten niet te gaan, het zou wel zonde van mijn tijd zijn, ben ik maar om 20:50 uur in de auto gestapt.
Het duurt precies veertig minuten, dus dan ben ik maar op tijd.
Dat is iets nieuws.
Heeft vast te maken met mijn leeftijd.
Mijn vader zal het volwassen noemen.

O ja, ik rijd tegenwoordig. Dat is je misschien ontgaan in mijn eerdere mails.
Als je die leest.
Je antwoord nooit.
Maar ik heb een vijfdehands auto op de kop getikt, waar ik waarschijnlijk veel te lang in blijf rijden, puur omdat ik niet weet wanneer een auto op is volgens de expert.
Dat weet jij dan weer.

Ik had toch niks beters te doen dan te leren autorijden tijdens de pandemie.
Dat heb ik geweten. Toen reed er haast niemand op de weg en waren de bijzondere verrichtingen niet zo bijzonder. We moesten naar een volgende stad rijden zodat ik kon leren fileparkeren. Nu heb ik nog nooit zo vaak stil gestaan, wachtend op anderen in hun nieuwe dure wagens die ze hebben gekocht van al dat onuitgegeven geld.

De Landweglaan is erg lang, overigens. Twintig kilometer lang met steeds minder goed onderhouden asfalt. Waar op het begin nog wat chique-ogende twee-onder-één-kapwoningen stonden, werden die na een paar kilometer streng afgesneden door steeds dichter wordende bebossing. Ik heb nooit opgelet bij natuurkunde of biologie of welk vak dan ook, dus ik kan je helaas niet vertellen wat voor bomen het zijn. Het interesseert me eigenlijk ook extreem weinig.

Je bestemming bevindt zich aan de rechterkant.
Ik naar rechts kijken.
Een groen hek zonder ook maar enige tierelantijn eraan. Geen familiewapen, geen krullen, gewoon van die rechte spijlen inspiratieloos de grond in geramd. Het is dat ik hiervoor heb getankt, toch niks beters te doen heb vandaag en ondertussen vrij nieuwsgierig ben waar en door wie ik in vredesnaam ben uitgenodigd, dus stap ik uit om te kijken.
Vanuit mijn auto, waar ik naar Dolly Parton luister op het hardste volume omdat het mijn auto is en niemand me vertelt hoe ik me gedraag in mijn eigen auto, had ik niet door wat een enorm geweld aan geluid van aan de andere kant het hek klinkt.

Mensen praten, gillen, lachen. Ik hoor auto’s op grind rijden, deuren worden dichtgeklapt. Hakken die uitglijden over het grind. Om me heen kijkend zie ik nergens in de verre verte andere auto’s of mensen. Waar zij dan vandaan komen en het erf op zijn gekomen is me een raadsel. Misschien geeft mijn app wat anders aan. Ik ben maar naar het hek gelopen, dat heel makkelijk mee gaf zodat ik het open kon zetten.

Ik stap weer in en rijd een lange grindweg op. Een groot landhuis wordt steeds zichtbaarder tussen de bomen door. Er moeten wel honderd auto’s om het huis heen staan, zo absurd druk is het. Het voelt als een soort Gatsby-thema feest. In dat geval heb ik me verkeerd verkleed, maar er stond ook nergens een dresscode.

En dan realiseer ik het me.
Het is het eerste feest na heel lang niet hebben gefeest.
Ik weet niet of het er toe doet wie ons heeft uitgenodigd.
The roaring twenties zijn terug.

Ik ga nu naar binnen. Als het interessant is, mail ik je wel weer. Tenzij je eindelijk aangeeft ze niet meer te willen ontvangen, of een keer reageert.

Je kan hier terug naar ‘2021 is geen ‘beter’ jaar (1/5)’

*note van de auteur
Vind je dit overigens een leuke tekst?
Ik heb er nog veel meer. Die vind je bij de rest van de teksten.

Vind je het zelfs heel leuk?
Deel het, of laat het me weten. Vind ik enig.

(sorry voor al het vinden. Vind ik ook wat van)