*Note van de auteur
Laatst had ik het met mijn beste vriend over inspiratie.
Of hoe je schrijft, hoe dat begint, waar het vandaan komt.

En we waren het erover eens dat er soms een zin in je hoofd zweeft
Waarvan je denkt ‘dit is iets’.

Nou dat had ik met de zin ‘Je vraagt om een pepermuntje’.
Dat werd dit.

Volgende keer kom ik weer met iets vrolijks, beloofd.

Nietsvermoedend sta ik naast je
Voor de bliksem mij zou treffen
In jouw hoofd spelen de woorden
die je zo lang niet durft te zeggen
Met m’n handen in mijn zakken
En mijn hoofd richting de stenen
Hoor ik aarzelende termen
Over gevoelens die verdwenen

Terwijl de stilte mij al opslokt
En de aarde om me heen tolt
Vraag jij om een pepermuntje
Die ik eerder voor ons gekocht had
Wat een onverwacht verlangen
Maar toch kan je het niet helpen
Om nog wel aan me te hangen

Dus ik haal ze uit mijn jaszak
Vraag of je er één of twee wilt
Dat met tranen in mijn ogen
En je zegt het gaat wel over
En doe mij er maar twee dan
Ik druk ze in je handen
Pak er zelf ook één van

Wij staan daar met z’n tweeën
In de stilte met die dingen
Je bedankt me met een knikje
En je aait wat door mijn haren

Als je dan plots van me wegloopt
Mij genadeloos alleen laat
Komen er tranen in mijn ogen
En mijn keel voel ik al branden

Ik slik de frisse stukjes
van het snoepje langzaam door
Ik zie een lieve dame
met zorgen in haar ogen
Dus ik zeg ‘scherp pepermuntje
het gaat al wel weer hoor.’

*note van de auteur
Vind je dit overigens een leuke tekst?
Ik heb er nog veel meer. Die vind je bij de rest van de teksten.

Vind je het zelfs heel leuk?
Deel het, of laat het me weten. Vind ik enig.

(sorry voor al het vinden. Vind ik ook wat van)