*Note van de auteur
Het is bijna zover. De 2010’s zijn voorbij.
Gezien dat klinkt als een ding, heb ik een vijftal teksten gemaakt over dit
schijnbare fenomeen.

Dit is de tweede daarvan.

2020 is geen jaar, het is de toekomst.

Het is het jaar 2020.
Terwijl ik uit – de door mijn VR-bril aangedreven – dromen stap
is de koffie, gemaakt van direct gerecyclede koffieprut van gister, net doorgelopen.
Met een heldere stem zegt het besturingssysteem van mijn huis
dat het buiten een milde 32 graden is op deze vroege 1 januari 09:00 uur.

Vandaag worden vier kinderen uit mijn District, waarvan ik er twee ken,
voorgeleid om in het Afgelegen Land (vroeger bekend als Engeland)
te strijden om de titel van Generatiedrager en daarmee de andere kinderen
ter dood te veroordelen om zo overbevolking te voorkomen.

Boven mij schittert de steeds nader komende zon naast het nieuwe
Ruimtestation Tartaros, wat volgens de Nieuwe Wereld Orde niks te maken
heeft met de dood, Star Wars, of een dwingende militaire macht om ons rustig te houden.
(het verhaal moet eerder gaan dat de hond van de vorige Keizer Tartaros heette en dat het dus op toeval gebaseerd is dat het ook een plek in de Egyptische hel zou zijn.)

Mijn buurvrouw, die niet zoals ik gewoon een Slaaphub aangewezen heeft gekregen van het Huizingsministerie, gooit een emmer ontlasting uit haar zelfgemaakte raam (gewoon een gat) van haar op vier caravans-gestapelde excuus van een woning.
Smerig mens.
Maakt fantastische appeltaart.

Ze groet me, bang om me in de ogen te kijken en klikt meteen haar Disney-entertainmentsysteem aan om de laatste 24 afleveringen Lingo te kijken van gisteren (tegenwoordig gepresenteerd door een hologram van Willem Ruis).

Ik laat me aankleden, geef de portierrobot een chip zodat hij zijn olie kan laten verversen en stap in mijn Landspeeder X-36 (de X-34 is fictief) en vlieg richting de horizon om mijn onontkoombare dystopische lot tegemoet te varen.

Grapje, het is bijna 2020. Niks is echt verandert behalve dat mijn speaker tegen me terugpraat, mijn smartphone geen home-knop meer heeft en iedereen ook maar wat probeert te maken van het leven.

Terug naar ‘2020 is geen jaar (1/5)’

*note van de auteur
Vind je dit overigens een leuke tekst?
Ik heb er nog veel meer. Die vind je bij de rest van de teksten.

Vind je het zelfs heel leuk?
Deel het, of laat het me weten. Vind ik enig.

(sorry voor al het vinden. Vind ik ook wat van)