*Note van de auteur.
Anekdote! Want anders valt dit zo rauw op je dak. Sorry. Dus een soort van ‘Aneknote’? Nee. Nee sorry, schrap dat.
Hoop is poep op gras schreef ik in mijn afstudeerjaar van de Schrijfopleiding. Dus als je verwacht had dat hier meer kwam dan tekst heb je het waarschijnlijk fout.

Het is een tekst die ik schreef voor publicatie en het is zo’n tekst die me een beetje achtervolgt. Als ik even niet weet hoe ik alweer moet schrijven, kijk hier naar Hoop en weet ik het op de één of andere manier weer. Wat werkte, wat niet werkte, wat ik nu anders zou doen, wat ik weer meer moet inzetten in teksten nu. Het zit allemaal hier in.
Ik zou willen zeggen; hier is ‘ie, onbewerkt. Maar ik kon het niet laten.
Dus ik zeg: hier is ‘ie, beetje verbeterd.

(De tekst staat ook in een boekje van Buitenkunst, maar volgens mij vervallen de rechten na vijf jaar. So game on.)

Nadine: Hè, Bernhard.
Wat is de natuur toch groen, hè?
En zo.
Neem nou die grote boom hier.
En dan dat groene prikbosje daar.
En kijk –
Er is telkens zoveel gras.
Kijk, zoals hier..
Ook weer zo groen, hè?
En het staat zo grappig omhoog, allemaal.    
Heel trots plantje is het, eigenlijk.

En je kan het je gewoon niet bevatten met
hoeveel ze zijn!
Veel meer dan wij er zijn, denk ik zo!
Potverdorie, Bern.
Zo ga je denken ‘wiens aarde is het eigenlijk’!

Bernhard, ben je ook zo lamgeslagen door het gras?
Laat ook zo’n impressie achter.
Dan heb je van die dagen waarop de wereld
zo groots en meeslepend is.
Dat zijn de dagen waarop we gras moeten waarderen.
Gras is niet groots of meeslepend.
Gras is zo klein en zichzelf.
Zodat ik weet. Kijk. Dat hoeft helemaal niet.
Groots en meeslepend.
‘Maar we moeten overal ergens heen!’
Ja, die ken ik.
Weet je wat ik dan zeg.
Bernhard, weet je wat ik dan zeg.
‘Gras hoeft nergens heen.’
Kijk, en dan krijg je dus rare blikken..

Wat doe je nou weer, Bernhard?!
Ben je dat niet gewend, de natuur?
Wat heb je daar, is…
Is dat poep, Bern? 
Ach ja.
Dat hoort er ook bij, denk ik maar zo.
Hey Bernhard. Bern.
Betekent dat er leven is.
En waar leven is, is hoop.
Hoop is poep op gras. 
Dat zou ik op een tegel moeten zetten.
Kunnen mensen nog wat van leren.
Zit wel een kern van waarheid in. 
Vind je niet, Bern?
Het leven, dus.
In al zijn kleuren en geuren.
Ja.
Ja, nee! Nee, Bern!
Hou het maar bij me vandaan!
Zo dichtbij hoeft het leven
nou ook niet bij me te komen!
…Rare man.

*note van de auteur
Vind je dit overigens een leuke tekst?
Ik heb er nog veel meer. Die vind je bij de rest van de teksten.

Vind je het zelfs heel leuk?
Deel het, of laat het me weten. Vind ik enig.

(sorry voor al het vinden. Vind ik ook wat van)