*Note van de auteur
Om de druk van de ketel te halen, een grappig gedichtje. Ofzoiets.

Op Servaasstraat nummer tien
Daar staat een erg kil gebouw
Op de derde bovendien
Woont een akelige vrouw.

Het is Tante, zo heet ze volgens moeder,
en ze woont daar al een lange poos
ze doet niets voor niemand niet, dat loeder
en haar gezicht staat immer op standje boos.

Ik wil niet naar haar toe, dus onder best wat dwang
Zie ik haar eens per maand een uur
Ze drukt een prikkelende zoen, zo hard ze kan, op mijn net geschoren wang
Dan kijkt ze naar me, ò zo zuur.

Die Tante is van ons allemaal,
Onze eigen Tante Coroon.
Het is een ellendig mens met idem verhaal,
en na haar bezoek wassen we onze handen helemaal schoon

Toch is ze slim en slinks als de dood
Ze maakt je soms ontzettend ziek
Laat je achter in ademnood
En is een aanslag op je fysiek.

Tante Coroon, voluit Corona,
Geniet vol van haar mondiale faam
Want van Wuhan tot Barcelona
Fluisteren mensen bang haar naam.

’t Is aan ons de taak haar te negeren
En niet meer op bezoek te gaan
Dus laat haar belletjes maar gaan
Als we niet bemoeien
zal ze creperen.

*note van de auteur
Vind je dit overigens een leuke tekst?
Ik heb er nog veel meer. Die vind je bij de rest van de teksten.

Vind je het zelfs heel leuk?
Deel het, of laat het me weten. Vind ik enig.

(sorry voor al het vinden. Vind ik ook wat van)